Ondertussen is mijn omgeving veranderd, maar de situatie niet.
Gelukkig heb ik aan het eind van de eerste week voor elkaar gekregen dat ik overgeplaatst werd naar Veldhoven.
Dat scheelt voor iedereen een half uur rijden, ik lig hier alleen op een kamer en Jeroen en Elynn mogen hier hele dagen zijn. Lekker veel privacy en veel rust. Want ondanks dat de afdeling hier vol ligt, krijg ik echt niets mee van de andere vrouwen die hier liggen. Het is dat ik voor mijn badkamer de gang op moet, anders zou ik helemaal geïsoleerd liggen. Nu kan ik af en toe nog even hoi roepen tegen de verpleegkundigen en voorbijgangers, wel zo gezellig (lees; brabants).
Qua situatie is er, gelukkig, weinig verandering. Ik heb in de afgelopen twee weken geen weeën gehad, geen gekke dingen meegemaakt en ons meisje is dus rustig blijven zitten.
Ondanks deze goede berichten, gaan de artsen er nog steeds vanuit dat ik elk moment kan gaan bevallen en nemen ze geen risico's. Ik mag dus echt niet naar huis. En dat is, hoe positief we er ook proberen in te staan, gewoon echt niet leuk.
Ondertussen hebben Jeroen en ik een rondleiding gehad op de intensive care voor de te vroeg geboren kindjes.
We hebben een kijkje mogen nemen bij een kindje wat 12 dagen geleden geboren was en nu de leeftijd had van ons kindje, 26,4 weken.
En met dat kindje gaat het goed, alle slangetjes e.d. waren net ontkoppeld en hij deed het allemaal al zelf. Zo bijzonder!
Maar zo klein! En zo niet de bedoeling dat hij er al is! Maar heel knap en wonderbaarlijk dat dit kan, dat deze mensen deze kindjes kunnen helpen groot te worden. En te overleven buiten de buik van hun mama.
We weten dat we op de goede plek zijn en dat deze tijd maar relatief is op een heel leven! En we weten ook dat deze tijd heel hard nodig is om ons kindje alle kansen te geven!
Want ze moet blijven zitten!
Dan maar hele lange saaie dagen voor mij. Dikke tranen als Elynn hier de deur uitloopt en naar huis gaat. Niet thuis kunnen slapen of überhaupt lekker thuis kunnen zijn.
Maar, we redden ons wel, Frummel en ik!
Zo zijn dingen als boeken, Ipad, Netflix, Plants vs Zombies en Mystery Case Files heilig verklaard vanaf nu!
En kan Sinterklaas gelukkig ook hier in het ziekenhuis zijn pakjes komen brengen!
En, zoals het er nu naar uitziet, kan ik vast na gaan denken over een te foute kerstboom en ledkaarsjes (want echte mogen niet) om de boel aan te kleden.
Want ook kerst en oud & nieuw worden dit jaar in het ziekenhuis gevierd. Daar gaan we voor, want dat betekend dat Frummel nog zeker 5 weken blijft zitten.
Ik ga er dus vooralsnog vanuit dat ik over twee weken weinig nieuws te vertellen heb. Of het moet gaan over ontsnappingsplannen, rolstoelwedstrijden en zussenavonden.
Op naar de volgende twee weken, met hopelijk genoeg afleiding en leuke dingen, om alle minder leuke dingen even te vergeten.
Op naar weer twee weken erbij!
Wordt vervolgd.
Xxx mama.
BeantwoordenVerwijderen